A FONTE DE PAREDES
Preséntovos unha fonte coruñesa que moitos de vós seguramente non coñeciades. Unha humilde fontiña. Cousa bonita, as fontes. Non é raro que se publiquen folletos, libros, estudos sobre este tema… Relembro que a Xunta publicara hai anos unha colección de marca-páxinas con fontes galegas… Creo que ma regalara Carmela pero -seguindo un discutible costume que daquela tiña- repartín e quedei con poucos e nin sequera sei arestora onde os gardei…
Nos documentos antigos as fontes son espléndidos puntos de referencia. E xunto ás fontes ocorren marabillas de todo tipo nos relatos lexendarios, míticos, haxiográficos e folclórico-contísticos. Neste noso blog falamos xa varias veces dalgunhas galegas (coruñesas: a dos Frades, luns 14 setembro 2015; a do Corgo, 26 novembro 2014; galegas en xeral: A fonte de Ana Manana, 4 xaneiro 2017).
A fonte da que falamos hoxe está camiño do Portiño e deita todo o ano un pequeno fío de auga. O meu amigo, cuxo nome non quere publicar, o meu amigo mariñeiro díxome isto dela (el foi quen baixou connosco e nola fixo ver): un de Labañou cerrara todo con pedras moi ben cerrado e tiña alí coma un estanque de auga, un depósito grande, pero unha vez veu unha vaga criminal e tiroulle con todo, porque o mar chega ata aló enriba...
A fonte non ten, polo que puiden averiguar, nome, pero eu vouna bautizar igualmente. Chamarémola A fonte de Paredes, porque está moi próxima a ese microtopónimo ou talasónimo. Paredes e Galera están próximos un ao outro: o primeiro é coma unha grande parede vertical (vese ben desde o mar), chega ata a furna e vén estando en fronte das primeiras rochas que constitúen -vindo da cidade e indo ao Portiño- o primeiro illote, As Cornadillas (moi preto tamén está o Aguillón).
As fotos con que vos ilustro esta páxina xa son de hai un par de anos, pero a fonte segue deitando auga impertérrita e impertubable ante o paso do tempo. Que siga, que siga. Sempre necesitaremos auga.
Ningún comentario:
Publicar un comentario