Volvamos un pouco,
daquela, a vista atrás, ao día 24 de febreiro outra vez. Persoas da miña
estimanza pídenme que amplíe a crónica e quixera non ser desobediente. A idea
xurdiu na mente de María José, a coordinadora do Club de Lectura, e case de
maneira inmediata foi ben acollida por varios de nós. Dubidamos nalgún intre se
sería pertinente xuntar cartos para a Cociña Económica pero triunfou a máxima,
ou especie de máxima, de que a Biblioteca, como espazo de humanidade, tamén
debe ser un espazo de solidariedade. Agora que xa sabemos o que se xuntou, máis
de cincocentos euros, case podemos afirmar sen medo que tivo boa acollida, a
iniciativa esta. O maratón foi igualmente exitoso. Pola tarde, cando unha
servidora xa se retiraba, a iso das seis (levaba no Salón de Actos desde as
oito e media da mañá, que conste), dicíame Pepe Mondelo: Isto hai que institucionalizalo, absolutamente serio e convencido.
E cheo de entusiasmo tamén, diría eu. O único arco de tempo con pouquiña xente
foi o do mediodía: entre 14.30 e 16.30 non pasamos nunca de dez persoas. Un
auditorio mínimo. Pero o que realmente importa é que o culto ás letras nunca
estivo desatendido.
Para a memoria gardo tres
pasaxes, ou catro. Unha: cando Isabel Ruso e Xulio Cuba, cabeza con cabeza no
atril, leron dramatizando (Isabel con voz de meniña, Xulio con voz de auténtico
raposo pillabán) un fragmento do Principiño.
Sublime e divertido. Xenial. Rin con ganas, inda escoitaba máis. Dúas: cando os
alumnos de Pepe se xuntaron nos chanzos do salón, e tras ler a Rosalía,
interpretaron a coro un par de cantigas populares (matriz e materia prima de Cantares, a voz do pobo galego).
Emotivo. Único. O canto fai bo connubio sempre coa literatura. Tres: Carlos
Furelos declamando en voz de barítono espléndida “Campanas de Bastabales” en
inglés. Transmutado. Realmente soberbio, serio. Catro: Jaime Pita, con eficacia
británica (logo medio en plan brincadeira diríame que non en balde estivo baixo
a éxida dun ex embaixador en Londres) dirixindo aos pitufos da ESO: desfilaron un
por un, en impecable silencio e recitaron
de marabilla cadanseu anaco de poema rosaliano.
En realidade, o noventa e
nove por cento dos que vivimos este maratón somos moi conscientes de que hai
que recuperar a lectura en voz alta, non hai que abandonala nunca.
Charo Soto.
E de
súpeto eran xa as 6, xa pasara toda a mañá e a tarde cos alumnos de ESO e
Bacharelato, tocáballe a vez aos rapaces e rapazas do Nocturno que agardaban
pola súa quenda cunha grande ilusión. Leron , en primeiro lugar os alumnos
de segundo curso de Guías. Continuaron a lectura do Principiño, en francés! Todos dando o
mellor deles e vencendo a dificultade da lingua e nalgúns casos a propia
timidez. Entre medias moitos profesores achegáronse para continuar coa lectura:
nuns casos, en galego, noutros castelán, inglés ou francés e mesmo no caso do
profesor de latín Emilio Ínsua, deleitounos lendo a Catulo, por suposto en
latín, e mais o primeiro capítulo do Quijote
tamén en latín.
Continuaron os de Bacharelato lendo a Rosalía en
castelán. Un verdadeiro descubrimento para moitos. Seguen os de primeiro curso
de Guías e Axencias que leron "O vello e o mar" en inglés e remataron
os de segundo de Axencias co Principiño
e poemas de Baudelaire, Paul Éluard e Louis Aragon, unha verdadeira festa das
letras!
Rematamos co maratón ás 11 da noite, cansos pero
co obxectivo cumprido. O comentario xeral foi: " Cómpre repetilo o ano que
vén!"
Misión cumprida!
Mª José Martínez Girón.
(Fotos de María José Martínez Girón, arranxadas por Mario S. García)
Ningún comentario:
Publicar un comentario