Claudia González Caparrós: Si la carne es hierba (Sully Morland)

CARTA A SULLY MORLAND

Moi estimada Sully: vin lendo no bus Si la carne es hierba (Sully Morland), desde a librería Berbiriana até a casa e foi moi pracenteira esa lectura, pasando a ollada desde os teus versos ás rúas e paseantes da cidade, en soidade. Unha dobre viaxe, unha viaxe multiplicada.

Desde o inicio déixeime levar pola claridade e fondura dos teus poemas e fun un partícipe máis dese “diálogo interior” que se desenvolve ao longo de todo o poemario, como un río claro e mesmo turbulento en certos treitos, mais sempre sen chegar ao rebordamento, á incontinencia e o estéril testimonialismo, tan pouco pudoroso en tantos autores. Agradoume moito esa contención, ese verso claro, ese aire que fai tan transparente o libro e o pensamento. Esa antítese entre a quietude e o fluír, esa loita pola permanencia perante a degradación, o anceio de procura de áncoras contra o tempo e de construirnos, o romper con tantos cárceres do corpo e das palabras. O desexo de escisión e de elevación, de renacemento e vivir  pleno, como o dunha crisálida que quere nacer bolboreta, ou serpe que non dá mudado de pel e desespera caladamente no silenzo da súa insoportable levidade, da súa fraxilidade. Todo ese anceio vaise desenvolvendo como unha espiral. É un pensamento envolvente, circular ao tempo que ascendente, no que sen chegarmos a ver a luz, ese corpo convertido definitivamente en mariposa, en pel nova de serpe, sí que nos conduce cara ao azul. Todo o poemario, un espazo de ascese e revelación. Como unha danza de derviche.
 
Cando abro as follas do libro, en calquera momento do día, sempre admiro a túa palabra núa, o seu brillo, e todo o pouso poético que te vai impregnando, sen caer nunca na imitación nin na vacuidade. En definitiva, admírame a túa madurez. O teu sentir lúcido e mesmo doloroso ou ben sosegado, pero sempre elevado.
 
Agardo que axiña dea de novo en voar esa mariposa que levas dentro e que poidamos contemplar as súas cores, a súa fraxilidade e a súa fortaleza. Tanta delicadeza.
 
Recordos e parabéns para Claudia. X.P.M

Claudia González Caparrós (A Coruña, 1993) foi alumna do instituto e colaboradora da revista Alén da Chuvia desde un principio. Ten gañado en distintas edicións diversos premios no certame literario Rita Suárez Amado e actualmente está graduada en Estudos Literarios pola Universidade de Barcelona. Despois de ter realizado un curso de Eramus en París, reside actualmente en Madrid. No ano 2015 recibiu un importantísimo galardon: un accésit no Premio de Poesía Xoven Pablo García Baena, un certame de ámbito nacional. Agora aparece publicado o seu primeiro libro: Si el cuerpo es hierba (Sully Morland), que recolle o poemario premiado. Parabéns!

(Textos de Xosé P. Mondelo, edición de Mario S. García)