A NOSA CASA (5).
Hai tempo que non
visitades a nosa casa. Se vos achegades camiñando polos corredores de madeira
do pavillón vello, miraredes os cabelos, o rostro do tempo nesta muller que no
seu día debeu labrar na escaiola Isidoro Brocos.
É unha cabeza con certo engado. Atráenos. O meu colega e
amigo Raúl Trillo dime que si, que seguramente é da autoría de Brocos. Descríbema, pídolle. Como podes ver, o modelado ten unha factura
propia dun mestre con oficio. Non é traballo de afeccionado. Os trazos da cara
suxeridos sen definir ou o modelado das trenzas con presión dixital buscan unha
expresividade alén dun obxectivo académico. Pregúntolle que representa na
súa opinión: Muller galega do pobo? Quixera que Raúl me dea o seu propio
enfoque. É un busto feminino con trenzas
e pano pero a min non me resulta moi familiar o carácter folclórico.
Esas palabras son precisas e exactas, quedo con elas: Busto feminino con trenzas e pano. E con
todo, digovos que a min si que me resulta familiar o seu carácter galaico.
Logo amósolle as fotos á miña irmá arqueóloga: Non che recorda a Dama de Elche?, e ela
di: Máis ben a de Baza.
Hai anos, cando Raúl e mais eu nos fixaramos por primeira
vez nesa cabeza (maltratada e acantoada, aló arriba dun armario), vimos que o
interior estaba oco, pero reenchido con papeis amolachados, enrugados. Eran
copias amareleadas dun bando municipal coruñés de finais do XIX. Eu quedara
cunha delas pero xa non sei onde a puxen, e ben que o sinto.
(Sinatura de Brocos que aparece noutra escaiola conservada no instituto)
(fotos feitas por Raúl Trillo)
Falemos agora de Isidoro
Brocos: Na Gran Enciclopedia Gallega,
e sobre todo, no tomo XV de Galicia Arte
(Hércules edicións) tendes cumprida información sobre el, vertida por Fernando
Mon e por José Manuel López Vázquez. Sabemos, por exemplo, que foi mestre de
modelado do rapaz Pablo Picasso (e J. M. López engade que Picasso sempre o
relembrou como un bo profesor) na Escola de Artes e Oficios, que eu inda
cheguei a coñecer, sita na planta de entrada ou planta baixa do noso edificio. Parte
da súa obra pode verse no Museo de Belas Artes da Coruña, no Museo Provincial
de Pontevedra, na igrexa castrense do santo André na Coruña, na de san Xián de
Ferrol, na Colección Caixa Galicia e no Museo das Peregrinacións de Santiago.
Ademais, sabemos que era amante das tertulias: colega e conterturlio de
artistas como Román Navarro, Modesto Brocos (irmán seu), Alfredo Souto, Serafín
Avendaño, Silvio Fernández, Vaamonde, Parada Justel, frecuentaba a Cova Céltica
coruñesa, e foi membro da Real Academia Galega. Unha honra para o noso centro
poder dicir aquí estivo, aquí ensinou,
aquí creou Isidoro Brocos.
Ningún comentario:
Publicar un comentario