Este venres 20 quedamos
ás dez no vestíbulo do Instituto para ir tomar o chocolate con churros. Iamos
só o grupo do venres (podía bautizalos agora mesmo como os devoralibros, pero sen pedirlles permiso non o farei): Aarón,
Pedro, Isabelle, Lucía Blanco e Lucía Piñeiro, Cristina Alonso, Cristina
Taboada e Tayna. A mañá estaba moi fría, así que mandei de volta á aula a
Cristina e mais a Lucía para que pillasen o abrigo. Todos sabemos da
importancia de xuntarnos os seres humanos arredor da mesa e do alimento, e
sabemos canta arte, canta literatura, cantas ideas (e discusións) nacen nese
contexto, pero especialmente aqueles meus colegas que algunha vez levaron un
club de lectura saben o fundamental que é, a cohesión e ganas de seguirmos
xuntos, que produce unha boa chocolatada de cando en vez.
Tiven que rogarlle a
Carmen Aquino que fose indo cos rapaces e eu retraseime por causa dunha chamada
telefónica urxente. Cando cheguei os oito rapaces (en matemáticas o oito
deitado representa o infinito) estaban xa dispostos a un lado coas cuncas
fumeantes e noutra mesa estaban Carmen e Isabel Ruso (a directora do noso
Instituto), que nos saíra alí ao encontro. Fixemos fotos, erguímonos, preguntámoslles,
percibimos algo do famoso espírito de Nadal, o que tan ben captou Dickens
nalgúns dos seus libros (se me preguntásedes, diríavos que se transloce nun
certo brillo no rostro, unha luz case infantil).
Achegueime varias veces a
eles, sentando ao seu carón onde me petaba:
-Que? Ides pedirlles
libros aos Reis?
-Claro!
-Eu –dixo Cristina a
pequena-, cando tiña sete anos pedín sete libros no Nadal.
-E trouxéronchos?
-Si, sete.
-Lembras algún?
-Non, profe…
-Ningún? Que raro se me
fai en ti…
-Había un de Geronimo
Stilton, pero non recordo o título.
-A min –intervén Lucía Piñeiro-,
hai dous anos, os Reis trouxéronme Los
escarabajos vuelan al aterdecer.
-Bonito título [Non podo
evitar traer ao pensamento un refrán, Ó
escaravello os seus fillos parécenlle ouro fino].
-Pois a min –engade a
outra Lucía, a que vai con vantaxe por diante no concurso gañapuntos da
biblioteca do insti- o ano pasado, Donde
los árboles cantan.
-En llama –está dicindo neste intre Pedro-, e linos todos.
-Me too –Isabelle
coincide con Pedro.
[Isabelle é unha tremenda
lectora, insaciable, seino a través de varios informantes, e é socia dunha das
bibliotecas municipais, unha crac auténtica dos libros]
-Isabelle, algún día
terás que facernos unha ficha de lectura sobre un libro en que haxa un
personaxe co teu nome…
-Puxéronme este nome pola
protagonista dun libro moi coñecido en Brasil, que le todo o mundo nos
colexios…
-Cal?
-A Moreninha.
-Pois xa está! Fainos
ficha del.
-Cando o lea…
-Vale. Prometido, eh?
[Sen transición] E ti, Tayna, por que che puxeron ese nome?
-Non o sei, profe.
-Pero de que terra provén?
-De Brasil.
-Moi ben. Así que todos
ides pedir libros aos Reis? Ou polo menos, todos visitaredes unha librería ou
unha biblioteca durante estas vacacións… E compraredes algún libro para
regalar? [Varios asenten] Dicídeme, por curiosidade, algún de vós está lendo
máis dun libro ao mesmo tempo?
[Levantan cinco a man,
non está mal, eu tamén o fago moito, ter abertos varios]
-Eu catro, estou lendo
catro.
-Eu dous, o que mandaches
ti e outro [No grupo do venres pactamos Robinson,
e no do martes, Alicia no país das
marabillas].
-E o cine? Pensades ir?
-Siií! [Creo que hai
unanimidade] Queremos ir ver As reliquias
da morte.
-Como?
-De Harry Potter.
-Tamén haberá libro,
claro.
-Lino eu [Isabelle].
[Facemos as últimas
fotos, hai que irse xa, parte deles deben axudar na decoración das aulas,
concursan os do primeiro ciclo da ESO].
A señora directora
despídese:
-Noraboa pola boa marcha
do club de lectura! Bo Nadal, boas vacacións!
Ningún comentario:
Publicar un comentario