A NOSA CASA

 

A NOSA CASA: Dez anos de cazatesouros.

Esta é unha ocasión especial. Finaliza o 2023 e este blog empezou a súa andaina no 2013 no Instituto. Cumpre dez anos. Hai que entoar unha cantiga de agradecemento. Primeiro, talvez, á vida (Gracias a la vida/ que me ha dado tanto…). A vida, a Providencia, o fátum deixáronme volver á casa onde estudei os sete anos de bacharelato e COU. Repasando cousas vividas é curioso como neste noso Instituto se forxou o meu destino en parte importante: na disxunctiva, difícil, entre bacharelato de letras ou de ciencias, puido moito a arte maxistral ensinando latín de Mercedes Boado. De feito, o seu maxisterio foi decisivo. E cando, ao chegar a COU, optei pola filoloxía volveu ser decisivo o papel dos profesores de literatura do Instituto; non esquecerei nunca aquelas reconcentradas conversas coa miña amiga Pili Oujo sobre a literaturidade: que fai que un libro sexa probadamente bo e outro mediocre ou malo, aínda que a súa lectura nos entreteña? Seguramente a clave nola darían os estudos filolóxico-literarios. Que tempos en que confiabamos en resolver o que estupendamente considerabamos graves enigmas do pensamento humano… Máis ou menos.

Quero dicir, malia divagar algo, que sempre que miro atrás, estou segura de acertar ou ter acertado. Sigo amando os libros e amei sempre o meu traballo. Pero para amar o traballo non chega estar nunha boa casa. Manda moito quen habita esa casa. O meu agradecemento abraza colegas e sobre todo, o alumnado. Sodes vós, as alumnas e os alumnos que me rodeastes, os verdadeiros protagonistas deste día de acción de grazas. Pouco máis quería comunicar hoxe. Son consciente de que hai xente que non pasou polo Instituto que le este blog. Considerádevos sempre ben amados por min. Débovos unha medida grande da miña felicidade.

Rememoramos parte boa do pasado con algunhas fotos únicas, moi especiais. Sinto non recoller no seu momento o nome de todas as persoas fotografadas. Pero en calquera caso confiemos en que esteades vivas ou vivos, sans e ben.

(Esta foto foi a última que fixen rodeada de alumnas e alumnos. Se me desculpa o resto dos protagonistas da fotografía, vou destacar a presenza de Carmen Arbaizar e de Jorge Carril, porque ambos os dous deixaron pegada neste blog. Trátase do curso 2016-17).

 

(Curso 2002-03. 2º Bach A)

 

(Excursión a Pontevedra cos alumnos de COU. Abril de 1998)

 

(Esta foto está dedicada: "Con moito agarimo das túas alumnas de COU E. Fin de curso, 29-5-98" e está asinada por Elena, Cristina, Iria e María. Moi boas alumnas!)

(Xente entrañable, tamén. Curso 1994-95. Terceiro F)