xoves, 21 de maio de 2015

Os nosos poetas: Versos para libros



Raquel e Derdrín

Raquel e Derdrín,

Teñen unha amizade sen fin.

Cando Derdrín volveu á fraga ,
Raquel chorou no colexio e na casa.
As conversas ata as tantas,
Non serviron de nada,
Pois coas preguntas que tiña Raquel
Podíanse encher miles de papeis.
Nas tendas, nos parques e no colexio,
Derdrín ía sempre no peto.
E aínda que viu pouco,
Disfrutou moito e moito
                       
                                 Gonzalo Alcalá-Zamora

A amizade 

  
A amizade,
a alegría que nunca morre,
a diversión que por sempre perdura.

  
A amizade,
o ben que te socorre,
 cando o mal aturas.


Tena sempre ao teu lado,
 para axudarche cos problemas e afrontalos,
 ou para que ti a axudes decontado.

Marcos Freire Patiño





A filla do ladrón de bicicletas

A filla deste ladrón
anda moi ben na bicicleta
pode incluso poñerse de pé
na silla suxeitando unha maleta.

Vive coa súa tía Perfecta,
que non lle deixa montar nela
pois asegura que montar en bici
é de louca e de lela.

O seu soño é ser acróbata
xunto co seu amigo Milo.
Conseguírano algunha vez.

Chegarán ata o río Nilo?

Pedro Fernández Cedeira



A filla do ladrón de bicicletas


Nunha noite do verán                                                  Pero sen dúbida ningunha
O seu pai foina deixar                                                  Quen máis a fastidiou
Na casa da súa tía                                                        Foi a súa tía Perfeta
E a súa vida ía cambiar.                                               Quen de ladroa a acusou

O soño de Serafina                                                      Roboulle a bicicleta
Era ser equilibrista                                                      Fíxolle a vida complicada
Poder traballar nun circo                                            Pero grazas aos seus amigos
E converterse en artista.                                             Serafina saíu reforzada

Nesta estupenda aventura                                          E aquela nena entusiasta
Serafina ía contar                                                       Moi alegre e pispireta
Co apoio duns amigos                                               Veu cumprido o seu soño:
Que sempre a quixeron axudar.                                 VOAR NUNHA BICICLETA


Pero no seu camiño atopou
A quen lle facía a zancadilla
Este era O Martiño
E toda a súa pandilla.
Almudena Alonso-Jáudenes


O MISTERIO DAS BADALADAS



É de noite en Eiranova,
o reloxo vai tocar.
E toda a xente da vila
unha gran sorpresa levará.

Á noite seguinte
o mesmo misterio se repetirá.
Pois son trece as badaladas
que ás doce vanse escoitar.

Un grupo de cinco rapaces,
amigos inseparables
recibirán cinco mensaxes
que os levarán ó culpable.

Quén podería ser,
aquela persoa que dera
unha badalada derradeira
naquel escuro anoitecer ?

Iago Jopia Astray

Ningún comentario:

Publicar un comentario