Tampouco
hai vampiros nesta ocasión. Hoxe abrimos unha nova carpeta: mulleres
coruñesas. Vouvos presentar a unha arqueóloga da cabeza aos
pés.
-Por
favor, preséntate.
-Puri
Soto, arqueóloga.
-A
arqueoloxía é vocacional, coma a docencia. Va que si?
-Vai ser
que si …. Mi madriña, cantas penurias pasamos!
-Estás
traballando no Castro de Elviña. Cóntanos algo dese castro, por
favor.
-Oh! É
incrible, é enorme, unha verdadeira cidade: hai que ir velo. A xente
só garda a imaxe inicial de cando se escavaba na croa, a parte
superior. Pero actualmente ten a vexetación rozada e pode admirarse
toda a súa extensión e as formidables vistas que garda sobre
Coruña, a Torre e o Porto, por suposto.
Tamén
sucede á inversa: o poboado é moi visible –conspicuo- dende
distintos lugares: dende a universidade, especialmente dende
Arquitectura e Filoloxía, tamén dende o Carrefour (por tanto dende
A Vedra) ou dende Eirís, outra fermosa visión do Castro.
O que alí
sucedeu, a xente que o habitou e o tempo que estivo en funcionamento
contaránvolo na visita que fagades, non vou adiantar acontecementos.
Só que alí habitaban grandes e bos orfebres e que o poboado ten ata
tres liñas de murallas con portas monumentais: algo importante
habían de gardar...
-Cando o
poderemos visitar como Deus manda? Con fermosas indicacións, con
tenda de recordos… Cando os rapaces eran pequenos visitamos en
Soria Uxama Argaela e un deles comprara de recordo un puñal de
bronce carísimo que inda hoxe garda coma un tesouro. E eu trouxera
unha tésera de hospitalidade en forma de xabaril. Que podiamos
comprar de recordo do Castro de Elviña?
-Existe o
macro proxecto, A Casa dos Antepasados, pero aínda haberá que
esperar; quizás mellor ir a algo mais sostible como o Museo ou
centro de interpretación do Castro de Elviña, non sei. Nel
poderíanse adquirir marabillosas reproducións do Tesouro: a diadema
e o colgante que están expostos no Museo Arqueolóxico de San Antón.
Ou algunha peza cerámica profusamente decorada como as que imitan ós
caldeiros rituais de bronce –sítulas- para os banquetes tipo
Asterix, eses nosos veciños.
As visitas
pola contra pódense facer en calquera momento. Só hai que chamar ó
concello para concertala; son gratuítas e contan con dúas
magníficas guías que están desexando traballar. Tamén podedes
contar comigo.
-Agora que
é o que estás lendo?
-Pois
rematando unha novela dunha autora nicaraguense, Gioconda Belli,
titulada Sofía de los presagios. Linlle xa un par de cousas
moi boas.
De curro,
a Memoria das Escavacións no Castro de Muros en Punta Langosteira
(Porto Exterior), recentemente publicada.
-Aos
alumnos que quixeran facer arqueoloxía, ou simplemente que aman a
arqueoloxía, que lectura lles recomendas?
-Mmm... Un
tópico sobre o método: Estudio en escarlata, de Conan Doyle;
El Tesoro, de Delibes (xa que tendes unha sección dedicada a
el), quen ademais ten un fillo arqueólogo. Pero entrando en materia
aconsello ás publicacións de divulgación de Arsuaga: La especie
elegida, La saga humana, etc. Tamén hai blogs de grande
interese; vouvos citar so dous: Pasado Reciclado, dunha profe
da Universidade de Ourense, blog crítico no que hai interesantes
enlaces. E Capítulo 0 de Manuel Gago, na sección de
Arqueoloxía, de rabiosa actualidade. Para abrir boca.
-Moitas
grazas por dedicarnos algo do teu tempo. Sei o pouco tempo libre que
che deixa o teu absorbente traballo.
.jpg)
Ningún comentario:
Publicar un comentario