A
CORUÑA DE BESCANSA.
(Leoncio Bescansa Casares: 1879-1957)
Como
seguramente xa sabedes, este ano cúmprense cen anos des que se fundaran as
coruñesas escolas Labaca. Con ese gallo, houbo un ciclo de interesantes
conferencias. Unha delas versaba sobre o arquitecto que deseñou o edificio.
Impartiuna o señor Fernando Agrasar Quiroga o 19 de febreiro. Pareceunos un
pecado non facervos partícipe minimamente do que alí aprendimos. De min podo
dicirvos que non coñecía da misa a media. Nunca antes oíra falar do arquitecto
Bescansa, e nunca antes fora tan consciente da beleza dalgúns dos edificios coruñeses
que –habería que dicir talvez milagrosamente- se conservan del. Xa non é a
primeira vez que nos laiamos da case barbarie, do mal entendido progreso que
arrasa con xoias arquitectónicas na nosa cidade... O propio Agrasar ten
publicado un libro con este elocuente libro: A Coruña: arquitectura desaparecida, cuxa lectura vos aconsello. A
ver se aprendemos algo do pasado para enfocar mellor o futuro.
(Igrexa do Sagrado Corazón ou dos Xesuítas: a torre debeuse a unha reforma de Bescansa sobre un proxecto de F. Rabanal de 1899, feita -a reforma- en 1916; demolida en 1992)
Dúas
notas informativas atiradas en parte do que lle oímos ao señor Agrasar, en
parte atiradas dun artigo escrito por Antonio Garrido Moreno, e logo déixovos coas fotografías.
Leoncio
Bescansa nace na Coruña en 1879, estuda no Eusebio da Guarda e logo fai
arquitectura en Madrid. Foi un home que puido viaxar por Europa (o profesor
Agrasar fala dunha viaxe iniciática,
un concepto de beleza indiscutible que nos fai pensar nas grandes obras
literarias con personaxe itinerante, desde Alonso Quijano a Adrián Solovio;
Bescansa gozou de estadías longas en Viena, Roma, París...) , un espírito
sensible ás empresas altruístas, filantrópicas e relixiosas. Noméano membro da
Real Academia de Belas Artes Nosa Señora do Rosario en substitución de Faustino
Domínguez Coumes-Gay, tan vinculado ao noso Instituto. Cando Ricardo e Angelita
Labaca, filántropos coruñeses que compran un solar no Camiño Novo –actual rúa
de Juan Flórez-, lle encargan a edificación das escolas, Bescansa proxecta, en
1912, un edificio de estrutura simétrica en cuxo centro ergue unha torre
inspirada no gótico perpendicular, aínda que enchoupada, reinterpretada dentro
da heterodoxia das correntes eclécticas de principios de século. Quizais é ese
o concepto clave, o eclecticismo arquitectónico, no que destaca unha decoración
de caprichoso barroquismo.
(O Art Nouveau produce obxectos de beleza; nesta época, dez primeiros anos do s. XX pódese falar dun triunfo planetario deste estilo)
Había
na fachada principal unha entrada independente para cada sexo pola torre
central e nos pavillóns laterais estaban as clase para os nenos e para as
nenas; estaban tamén as casas do mestre e da mestra. En 1922 edifícase un
pavillón anexo para música.
Só nos resta agradecer encarecidamente ao señor Fernando Agrasar Quiroga a súa extrema xentileza ao facilitarnos as fotos para que as publiquemos aquí.
(Mª Rosario Soto Arias).
(Exemplos de modernismo arquitectónico en Alemaña, a foto de abaixo é dunha fábrica. A proliferación dos exemplos do A. Nouveau responde a unha nova situación social, ao triunfo da burguesía comercial: canto máis potente máis e mellor responde a estes códigos, de aí que na Coruña o contido sexa "moi contido", en comparanza por ex. á produción da burguesía catalá)
Ningún comentario:
Publicar un comentario